صنعت کشتارگاه و روشهای تصفیه فاضلاب آن:

پساب ناشی از کشتار حیوان و شستشوی لاشه گوسفند و گاو و مرغ دارای چربی و خون و مایعات و جامدات داخل بدن حیوان می باشد که در مجموع از بار آلودگی نسبتاً بالایی برخوردار است .

فاضلاب کشتارگاهی بسیار شبیه به فاضلاب خانگی است و لیکن از غلظت بشتری برخوردار می باشند . این نوع فاضلابها بطور کلی از مواد آلی تشکیل شده اند و حاوی مواد معلق و جامد بسیار زیادی هستند و همچنین از BoD5 بالایی برخورداند .

این فاضلابها اگر وارد مجرای ابهای سطحی شوند به سرعت تولید بوی نامطبوع خواهند کرد که از آنها در تثبیت این چنین فاضلابهایی احتیاج به اکسیژن می باشد آلودگی شدیدی را متوجه محیط زیست و موجودات آن می کنند .

 چنانچه خون حیوان در مرحله اولیه جدا شده و بطور مجزا خشک گردد و وارد فاضلاب نشود مشخصات فاضلاب آنها بشرح جدول ۱-۱ خواهد بود .

مشخصات فاضلاب کشتارگاهها

فاضلاب    PH                       ۷۷-۶

مواد معلق و شناور      ۸۰۰-۵۰۰  mg / lit

Bo D                  ۲۷۰۰ -۱۵۰۰ mg / lit

CoD                   ۴۰۰۰-۲۰۰۰ mg / lit

مقدار فاضلاب در کشتارگاههای مختلف تابعی از نحوه کشتار وصرفه جویی در مصرف آب می باشد . ولی معمولاً در حدود ۷ الی ۹ متر مکعب به ازای هر تن گوشت برآورده شده است .

در کشتارگاه ها مقدار پساب ایجاد شده در حدود ۱۰الی ۱۵ لیتر به ازای هر راس مرغ برآورد گردیده است .

 بدلیل شرایط خاص و کیفیت کاملاً بیولوژیکی این فاضلابها روشهای تصفیه گوناگون قابل اعمال است . روشهای لاگونی – بیولوژیکی هوازی و ترکیبی از این روشها با موفقیت بکار برده شده است .

 روشهای کم هزینه از قبیل سیستمهای لاگونی نیاز به زمین در وسعت زیاد داشته و فقط در مواردی که زمین ارزان در اختیار است و منطقه دور از شهر می باشد قابل اعمال محسوب می گردد.  روشهای لاگونی – بیهوازی –بیولوژیکی هوازی و ترکیبی از این روشها با موفقیت به کار برده شده است .

بعنوان مثال برای کشتارگاههای با تعداد ۱۰۰ راس گوسفند و ۲۰۰ راس گاو در روز زمین مورد نیاز حدود ۷ هکتار بالغ خواهد شد . 

هزینه اجزای سیستم لاگونی بدون احتساب ارزش زمین معمولاً کمتر از سایر روشها بوده و نیاز به اپراتور متخصص نیز در کمترین حد می باشد . روشهای متداولی از قبیل لجن فعال شده و یا فیلترها با موفقیت بسیار زیادی در تصفیه خانه های این نوع فاضلابها بکار برده شده اند . این روشها هزینه  تاسیساتی و نیاز به متخصصین در حد بیشتری دارند و در مقابل زمین کم و کیفیت تصفیه بسیار بالا است .

 در نقاط نزدیک به شهر و مراکز جمعیت استفاده از روشهای مکانیکی بیولوژیکی تقریباً اجنتاب ناپذیر است و کاربرد تلفیقی از روشهای بی هوازی و هوازی بسیار متداول  می باشد

تکنیک های تصفیه بی هوازی از جمله بیوفیلترهای بی هوازی ، هاضم های دو مرحله ای و غیره برای تصفیه پساب کشتارگاهی بطور وسیعی بکار برده شده اند ولی هر یک از این روشها به تنهایی برای تصفیه این نوع فاضلاب کافی نیست و لذا نیاز به تصفیه مرحله دوم که هوازی می باشد برای رسانیدن کیفیت پساب تصفیه شده به استاندادرهای قابل قبول ضروری است .

تصفیه فاضلاب و مشابه در کشورهای دیگر

فانا و ملهوترا جهت تصفیه فاضلاب کشتارگاههای کوچک از روش هوازی استفاده کرده و گزارش کردند که یک برکه تثبیت با زمان ماند ۲۱ روز قادر به کاهش فاضلاب ورودی تا حدود ۹۲% بوده است . 

 برای تصفیه فاضلاب کشتارگاه های کوچک در شهرک مگ پور هندوستان که بطور متوسط دارای کشتار روزانه ۱۵۰ راس حیوان بود و فاضلابی به حجم حدوداً ۱۴۰۵ متر  داشت  از یک مخزن ته نشینی ساده با زمان نیم ساعت و ترقیق جهت رسیدن به CoD  مورد نظر و یک تصفیه غیر هوازی به روش تمامی در مقیاس آزمایشگاهی  استفاده گردید با زمان ۲۴ ساعت مقدار متوسط BOD5 خروجی ۳۲۹ میلی گرم در لیتر بود . مجدداً پساب این ازمایش رشد و تکثیر جلبک را ادامه دادند و نتیجه گرفتند که تصفیه غیر هوازی و بهره برداری از جلبک در کاهش BOD فاضلاب شکارگاهها می تواند کارایی خوبی داشته باشد .

 در یکی از کشتارگاههای تگزاسی که روزانه بیش از ۴۵۰ کشتار دام دارد کل فاضلاب تولیدی حدود ۵/۱ میلیون لیتر در روز می باشد . تارکوئین گزارش کرده است که در فاضلاب تولیدی این کشتارگاه ۵BoD  بستگی به غلظت چربی و نیتروژن دارد . از مهمترین تفاوتهایی که بین فاضلاب کشتارگاه و فاضلاب خانگی وجود دارد بالا بودن غلظت چربیها و غلظت نیتروژن و تفاوت حداقل و حداکثر غلظتها برای این عوامل می باشد که در فاضلاب خانگی مشاهده نمی گردد .

 وجود تکه های استخوان در حدود چند سانتی متر در فاضلاب کشتارگاها از مسایل مهمی است که توسط توریها از ورود اب به مرحله تصفیه جلوگیری نمود در غیر اینصورت باعث تخریب پمپها می گردند .

کمیت  فاضلاب کشتارگاهها :

میزان فاضلاب کشتارگاه هارا در رابطه با فاضلابهای صنعتی اعداد مختلفی ذکر کرده اند به عنوان مثال در گزارشهای مهندسین مشاور اعداد ۱۲ لیتر برای هر کیلوگرم گوشت تولیدی را ذکر کرده اند و یا ۳/۰ تا ۴/۰ متر مکعب برای هر دو گوسفند ذکر کرده اند ولی این اعداد که توسط بیشتر شرکتهای مهندسین مبنای طراحی قرار می گیرد براساس کار کشتارگاههای خارج از کشور می باشد .

 بدیهی است که روش و سیستم کشتار در کشورهای مختلف متفاوت است و نحوه بررسی کار و  صنعتی بودن یا نبودن در میزان فاضلاب تولیدی بسیار موثر است و این اعداد نمی تواند الگوی مناسب جهت طراحی در ایران قرار گیرد . نخستین میزان فاضلاب تولیدی کشتارگاها می تواند از دو روش برآورد میزان آب مصرفی و اندازه گیری توسط سرریز مثلثی شکل که در مسیر کانالهای خروجی فاضلاب کار گذاشته می شود صورت گیرد .۵

کیفیت فاضلاب :

بطور کلی منشاء فاضلاب صنعتی کشتارگاه موارد زیر می باشد .

۱-   فاضلاب مرحله ذبح که شامل مقدار زیادی خون  با BoD بسیار بالا می باشد

۲-   فاضلاب عملیات قبل از پوست کنی که هنگام جدا سازی سر و پاچه بوجود             می آید .

۳-   فاضلاب بوجود آمده هنگام باز کردن شکم ومحتویات آن که شامل خونابه ، ذرات چربی و مواد جامد می باشد .

۴-   فاضلاب قسمت تخلیه محتویات روده

۵-   فاضلاب قسمت تمیز کردن شکمبه  که حاوی مواد جامد و نیز مواد شناور مثل ذرات گاه می باشد .

۶-   فاضلاب شستشوی سالنها

۷-   فاضلاب شستشوی سکوی باربری و کف کامیون 

روشهای زیر جهت کم کردن بار آلی فاضلاب کشتارگاه پیشنهاد می شودکه :

–        جدا سازی و بازیافت خون

–        جدا سازی واحد تمیز کردن شکمبه  و ته نشین کردن فاضلاب آن در یک حوضچه مجزا با زمان کوتاه

–        بکار بردن  شبکه ها روی کانالهای کف سالن و جلوگیری از  ورود تکه های گوشت و چربی به کانال

خون و مسئله بازیافت آن :

یکی از عوامل که بار آلی فاضلاب کشتارگاه را بسیار بالا برده خون گوسفند و گاو در هنگام ذبح می باشد به دلیل داشتن مواد آلی زیاد دارایBoD خیلی بالاست امروزه در کشتارگاه های صنعتی به هیچ وجه خون را وارد فاضلاب نکرده بلکه آنرا باز یافت و جدا سازی می کنند .

بهر حال خون در هنگام بازیافت به صورتهای زیر به مصرف می رسد .

–        تخلیص و جدا سازی پروتئین

–        خشک کردن در شرایط خاص و به عنوان یک ماده افزودنی جهت خوراک دام و طیور

–        استفاده از آن در کودسازی به روش سنتی

–        استفاده از خون در فرایند کمپوست

–        استفاده از خون و امعاء و احشاء بعنوان ماهی در حوضچه های پرورشی بعضی از انواع ماهی مثل قزل آلا

 اقدام دیگری که میتوان جهت جدا سازی خون و کم کردن بار آلی فاضلاب انجام داد این است که خون را جدا سازی نموده ودر یک واجد مجزا ترقیق و ترتیب شیمیایی نموده که البته خود نیاز به یک تاسیسات جداگانه داشته که بسیار گران تمام می شود .

با توجه به اینکه معمولاً مدیریت اداره کشتارگاه ها با شهرداری ها می باشد شهرداری می توانند در صورتیکه در برنامه آتی دفع زباله کمپوست سازی نیز وجود دارد از خون درفرایند  کمپوست استفاده نماید که بنظر می رسد بهترین روش خواهد بود .

جهت جدا سازی و بازیافت خون بایستی اقدامات زیر انجام شود .

-تخصیص دادن یک قسمت از کشتارگاه جهت ذبح

-احداث کانال جهت هدایت خون به مخزن مربوطه

-تهیه و نصب یک مخزن در محل مناسب جهت جمع آوری خون  

 روش تصفیه فاضلاب کشتارگاهها :

روش تصفیه این نوع فاضلاب ها به طور عمده روش تصفیه بیولوژیکی می باشد . استفاده از ته نشین مقدماتی برای کاهش ضایعات و مواد معلق و شناور مفید می تواند باشد ولی بطور عمده روش تصفیه بیولوژیکی بر کاهش بار آلی فاضلابها مطرح خواهد بود . به دلیل بالا بودن غلظت BOD فاضلاب استفاده از سیستم های  دو مرحله ای برای رسیدن به استاندارد های قابل قبول تقریباً ضروری است . 

سیستم های لاگونی – هوازی – لجن فعال – هوادهی گسترده – هوادهی تدریجی – هوادهی متعارف – هوا دهی مرحله ای – هوا دهی لجن برگشتی –تثبیت تماس – فرایند کراس – راکتورهای غیر هوازی .

انتخاب روش تصفیه :

بطور کلی عواملی که در انتخاب روش تصفیه موثر می باشد عبارتند از :

۱-   هزینه کلی شامل اجرا و بهره برداری

۲-   قابلیت اجرا از نوع تکنولوژی بکاررفته و شرایط محیطی

۳-   مشخصات بهره برداری

۴-   تجهیزات مورد نیاز

۵-   سطح تکنولوژی  محل

۶-   تاثیر تغییرات ظرفیت فاضلاب و توسعه آینده سیستم

۷-   درجه تصفیه

با توجه به موارد بالا و شرایط فعلی کشور و بخصوص شهرداری های کوچک بایستی تصفیه خانه ای راه اندازی شود که با توجه به غلظت بالای فاضلاب کشتارگاه راندمان بسیار بالایی داشته باشد و عملیات بهره برداری و نگهداری آن ساده باشد .

بطور  کلی با دو کارگر معمولی بتوان آنرا نگهداری و بهره برداری کرد . و تا حد ممکن نیاز به هزینه های ارزی و ریالی بالا نداشته باشد و جهت نیل به این اهداف بایستی سعی کرد که تصفیه خانه تا حد امکان نیازمند تجهیزات میکانیکی و ماشین آلات پیشرفته نبوده و در صورت نیاز از تجهیزات و وسایل استفاده شود که بهره برداری و نگهداری آن ساده باشد و امکان ساخت و تعمیر و تهیه لوازم یدکی آن در داخل کشور فراهم باشد و ساخت و تعمیرات آنرا در سطح وسیعی در کشور انجام دهند . روشهای از نظر نیاز تجهیزاتی به گونه ای دسته بندی شده اند که روش هوادهی ممتد و انواع آن در اولویت اول قرار دارند یعنی نیاز این روش به تجهیزات در کمترین حد نسبت به سایر روشها می باشد .

روشهای متعارفی هوادهی تدریجی و مرحله ای به تجهیزات اولیه و ثانویه و هوادهی نیاز دارند .

سیستم اختلاط کامل نسبت به فرایندهای  بالا به دلیل احتیاج به اختلاف کامل نیاز به تجهیزات بیشتری دارند . این چهار فرایند ذکر شده و نیز روشهای تثبیت شمالی از نظر تجهیزات تعیین تصفیه لجن نیز مشابه می باشد در روش اکسیژن خالص نیاز به تجهیزات بسیار پیچیده و تکنولوژی پیشرفته می باشد و روش تجهیزات اضافی برای هوادهی لجن انتقالی به حوضهای هوادهی لجن نیاز دارد .

اثرات فاضلاب و ضایعات دامی بر محیط زیست :

فاضلاب این منابع به دلیل پراکنده شدن باکتریها و ویروسهای بیماریزا وهمینطور آلوده شدن آبها سحطی و زیرزمینی و تجمع حیوانات موذی تهدید کننده سلامت افراد جامعه می باشد .

فاضلاب کشتارگاهها دلیل داشتن رنگ و و کدورت جلوه زشت و ناپسندی را ایجادمی کندمیزان مواد ایجاد کننده بو ممکن است به حدی باشد که  اثرات نامطلوبی را به محیط زیست انسانی بوجود آورد .

 بدلیل دارا بودن BoD,CoD بالا. اکسیژن محلول  رودخانه بطور چشمگیری کاهش یافته و باعث از بین رفتن ماهیان آبزی می گردد . این عامل حتی در پدیده شکوفایی جلبکها نقش بسزایی داشته و مرگ ماهیان را دو چندان می کند .

خوشبختانه اخیراً در کشتارگاههای طیور ضایعات بازیافت شده و با عملیات پخت بصورت پودر گوشت برای درست کردن غذای طیور آبزیان و دامداری بکار می رود .

 استخوان دامها نیز برای استفاده از پودر استخوان بکار برده می شود ولی این روش به دلیل سوزاندن استخوانی باعث آلودگی هوا شده و حتی بوی ازاد دهنده آن منطقه اطراف خود را تحت الشعاع قرار می دهد .

با توجه به موارد فوق می توان اینگونه استنباط کرد که با توسعه اطلاعات فن آوری         می توان اغلب مشکلات زیست محیطی را مهار کرده و یک توازن معقول بین تکنولوژی و حفظ محیط برقرار کرد .

مشخصات فاضلاب تولیدی کشتارگاه بر حسی ساده و پیچیده بودن آنها متفاوت است . منبع تولید فاضلاب کشتارگاههای دامی و طیور قسمت ذبح حیوانات ، شستشو احیاء و احشاء وشستشوی زمین و سرویس های بهداشتی کارکنان می باشد .

فاضلاب کشتارگاه بسیار قوی بوده و با داشتن بار آلی بسیار بالا شامل خون و پروتئین و… باعث ایجاد مشکلات حاد در منطقه می گردد . فاضلابهای تولید شده در این صنایع وارد سیل ها ، رودخانه ها و مزارع مجاور می گردد و باعث آلودگی شدید این صنایع شده و خط آلودگی آبهای سطحی و زیر زمینی را به دنبال دارد .

از مهمترین شاخصهای الودگی فاضلاب این صنایع بالا بودن میزان TDS, COD , BOD  رنگ و کدورت و الاینده های میکروبی می باشد . 

منبع:بهداشت محیط ایران

سازمان فضایی آمربکا به راهکاری نوبن برای جبران کمبود آب در فضا دست یافته است: تولید آب آشامیدنی از فاضلاب!

در یک هتل گرانقیمت انتظار می رود که بهای یک نوشیدنی بسیار بالا باشد. ولی ۳هزار دلار برای یک لیوان آب باورنکردنی است! اما در اکثر ایستگاههای فضایی آب چنین قیمتی دارد، چراکه سالانه میلیون ها دلار صرف انتقال آب تازه و قابل آشامیدن به ایستگاه های فضایی می شود.ناسا اعلام کرده است دیگر حاضر به صرف چنین هزینه ایی نیست و فضانوردان چاره ای به جز نوشیدن فاضلاب تصویه شده ندارند! واقعیت این است که از سال ۲۰۰۹ فضانوردان باید آب بدست آمده از تصفیه فاضلاب انسانی یا نمونه های آزمایشگاهی را بنوشند. این اتفاق پس از نصب سامانه فوق پیشرفته ای میسر خواهد بود که این مایعات و سایر فاضلاب ها را به آبی بسیار پاک تر از آنچه که بر روی زمین در دسترس است، تبدیل خواهد کرد. فضانوردان می گویند که با این قضیه مشکل ندارند. “لین کارتر” مهندس مرکز پروازهای فضایی مارشال در ناسا می گوید:”اگر کسی باشرایط زندگی در فضا و اقامت در فضا آشنا باشد، نوشیدن کمی فاضلاب تصفیه شده برایش چندان آزاردهنده نخواهد بود. فضانوردان بسیار بسیار حرفه ای هستند و با این مسئله مشکلی ندارند.”

از ابتدای پروژه ایستگاه بین المللی(ISS)، مهندسان می دانستند که تامین ذخایر آبی بسیار دشوار خواهد بود. هرفضانورد روزانه ۴.۴ لیتر آب برای نوشیدن، شستشو و کارهای این چنین مصرف می کند و انتقال این مقدار آب از زمین به فضا بوسیله یک شاتل و یا یک سفینه بدون سرنشین، حدودا ۱۱هزاردلار هزینه دربر دارد.

در حال حاضر، یک دستگاه فرآوری روسی با متراکم کردن رطوبت موجود در هوا مقداری از آب آشامیدنی مورد نیاز را تامین می کند. اما بازهم ۲۲هزار لیتر آب تازه لازم است تا پاسخ گوی نیاز حداقل نفر در طول یک سال باش، و این امر مستلزم صرف هزینه ای هنگفت بالغ بر ۲۴ میلیون دلار است.

ذخیره سازی آب مشکلات دیگری نیز در پی دارد و از آن جمله کمبود فضای کافی در یک فضاپیما است.همچنین پیش بینی می شود در سال ۲۰۰۹، تعداد خدمه از ۳نفر به ۶ نفر افزایش یابد. بنابراین به همین نسبت میزان ذخیره آب مورد نیاز افزایش می یابد. کارتر می گوید: “فضانوردان در مدت یکسال بیش از مقداری که امکان ذخیره وجود دارد آب مصرف می کنند؛ در نتیجه مجبور به بازیافت فاضلاب هستند.

راه حل پیشنهادی ناسا،”سامانه بازیافت فاضلاب” است. کارتر و همکارانش در حال ساخت و آزمایش این سامانه هستند. در اکتبر(مهر) ۲۰۰۸ و پس از اتمام مراحل پایانی ساخت، دستگاه موردنظر به وسیله فضاپیمای دیسکاوری به ISS منتقل می شود. این دستگاه علاوه بر بازیافت ۹۳ درصد از فاضلاب های ایستگاه فضایی، میزان ذخیره مورد نیاز شش خدمه را در طول یک سال به ۱۷۰۰ لیتر کاهش می دهد.نکته کلیدی در این فرآیند، بازیابی ۸۵ درصد از آب موجود در فاضلاب ها است. فضانوردان پس از هربار استحمام یا استفاده از دستشویی که از مقداری آب برای شستشو استفاده می کنند به فاضلاب حاصل در دستگاه بازیافت، اندکی “تری اکسید کروم ” و اسید سولفوریک افزوده می شود در نتیجه این امر، از هرگونه واکنش شیمیایی، رشد میکروبی و بوی نامطبوع جلوگیری می شود. پس از این مرحله، مخلوط فوق الذکر وارد سیلندر تقطیر می شود. با چرخش سیلندر تقطیر، فاضلاب به صورت غشای نازکی بر روی دیواره های سیلندر می نشیند. اگر چرخش سیلندر وجود نداشته باشد، فاضلاب به صورت قطره های کوچک در فضای عاری از گرانش غوطه ور می شود. دیواره های سیلندر، فاضلاب را تا دمای ۴۰ درجه سانتی گراد گرم می کنند و فشار بسیار کم درون سیلندر(تقریبا ۰.۰۵ فشار جو) نیز باعث تبخیر آب می شود.

یک کمپرسور، فشار بخار آب را در اطراف سیلندر تنظیم می کند تا بخار آب بر روی سطح خارجی سیلندر متراکم شود. گرمای ناشی ازاین تراکم به درون دیوارهای سیلندر برمی گردد تا گرمای مورد نیاز را برای فاضلاب های بعدی تامین کند؛ و این شیوه ای زیرکانه برای صرفه جویی در مصرف انرژی است. کارتر می گوید:” برای انجام هر فرآیند در فضا، باید از حداقل منابع انرژی استفاده کرد.دستگاه ها باید به گونه ای طراحی و ساخته شوند که کمترین وزن را داشته و حجمی کم را اشغال کنند. بهره وری در فضا بسیار مهم است.”

تقطیر آب از فاضلاب، مایع تنفر آوری برجا می گذارد که کارتر به آن “آب شور” می گوید. آب شور چندین مرتبه وارد سیلندر تقطیر می شود تا ۸۵ درصد از آب موجود در فاضلاب بازیافت شود. پس از طی این مرحله، فرآورده حاصل از تقطیر وارد تانکری ۴۵ لیتری می شود و در آنجا با سایر آب های هدررفته در هم می آمیزد. از آبهای هدر رفته می توان به رطوبت ناشی از تنفس، شستشو، مسواک زدن و اصلاح صورت اشاره کرد.اکنون ترکیب موردنظر آماده است تا در فرآورده دیگر،طی چهار مرحله ضدعفونی و پاک سازی شود. در مرحله اول، ذرات بزرگ تر از ۰.۵ میکرومتر به کمک یک فیلتر جداسازی می شوند. در مرحله دوم، آلاینده های محلول توسط مجموعه ای از فیلترها حذف می شوند تا در مرحله بعدی مواد جاذب(مانند کربن فعال) ترکیب های آلی (مثل بنزن) را از بین برده و تبادل یونی در رزین، ترکیبات غیرآلی (همچون نمک ساده) را از فراورده بزداید.

در آخرین مرحله با جابجایی یون های مثبت و منفی، از هیدروژن و هیدروکسیل و آب بوجود می آید.

پس از پایان فرآیند ۴ مرحله ای فوق، تنها آلاینده های باقیمانده در آب مواد آلی فرار و سبکی مانند “اتانول” و “استون” هستند. به منظور حذف این مواد، آب در یک راکتور محرک جریان می یابد. در این راکتور آب به دمای ۱۳۰ درجه می رسد و اندکی گاز اکسیژن نیز به آن تزریق می شود. این عمل باعث اکسید شدن مواد آلی سبک می شود و دی اکسیدکربن و اسیدهای معدنی حاصل از آن، توسط فیلترهای یونی دیگری از بین می روند. ضمنا گرما نیز باعث شدن باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها می شود. در نهایت آب با مقداری ید آمیخته می شود تا مانع از تجمع میکروب ها شود و جهت ذخیره سازی به یک تانکر ۵۷ لیتری پمپاژ می شود.

با توجه به اینکه دستگاه بازیافت فاضلاب قادر به پاک سازی شش لیتر آب در ساعت است، فضانوردان ISS فقط لازم است ۵ سات در روز از آن استفاده کنند. ولی به منظور صرفه جویی و جلوگیری از استهلاک دستگاه، یک روز در میان از دستگاه استفاده می شود و در هر نوبت استفاده، هشت تا ده ساعت زمان می برد.

کارتر معتقد است دستگاه بازیافت فاضلاب به خوبی در فضا عمل خواهد کرد چراکه آزمایش های بسیاری را با موفقیت پشت سر نهاده است. در مدت شش ماه بیش از ۱۲۰ نفر از کارکنان مرکز فضایی مارشال برای همکاری داوطلب شده اند. از مهندس تا حسابدار، هر روز درون مدل شبیه سازی شده ISS قرار گرفتند تا روی تریدمیل بدوند و غذا بخورند و از حمام و دستشویی های تعبیه شده استفاده کنند. کارتر می گوید:”آنها مانند خدمه ی ایستگاه فضایی ورزش می کنند، دوش می گیرند و دندانهایشان را مسواک می زنند.”

کارتر می افزاید:” دیگر اثری از فاضلاب نیست. حتی سطح ترکیبات آلی کربنی در آل تصفیه شده توسط دستگاه، دو درصد کمتر از مقدار موجود در آب های لوله کشی در ایالات متحده آمریکاست. تنها موضوعی که کمی آزار دهنده به نظر می رسد، بوی نامطبوع ید است.”

منبع:وبسایت آفتاب